Heb je last van chronische pijn?

Wat is pijn eigenlijk?

Bijna iedereen weet wat het is om pijn te hebben. Pijn is normaal, persoonlijk en altijd echt. Alle pijnervaringen zijn normaal en zijn een reactie van ons brein op een bedreigende situatie. Pijn wordt wel gevoeld in het lichaam, maar komt tot stand in onze hersenen met het doel ons te beschermen. We hebben dus een alarmsysteem dat gevaar detecteert. Er bestaan geen speciale pijnsensoren, pijnsignalen of pijnbanen in ons zenuwstelsel. Bij pijn is uitgebreide hersenactiviteit betrokken.

Wat voor soorten pijn zijn er?

Een eenvoudig voorbeeld van acute pijn is een snee in je vinger. Door de gevoelde pijn worden we alert: je trekt je vinger weg van het mes. Nadat je de wond geïnspecteerd en verbonden hebt, kom je tot de conclusie dat het wel meevalt en zal de pijn aanzienlijk afnemen. Het gevaar is weer weg! Je bent gerustgesteld. Als dit je vaker overkomen is en je hebt er ervaring mee, ben je sneller gerustgesteld. Dus hoe je erover denkt, is van invloed op de pijn.

Bij pijn, en zeker als pijn langer bestaat, blijkt de pijnervaring nogal afhankelijk te zijn van de situatie waarin jij je bevindt. Pijn wordt beïnvloed door dingen die je ziet, hoort, ruikt, proeft en aanraakt; maar ook door wat je zelf zegt, denkt, gelooft of doet en de plaatsen waar je naartoe gaat, personen in je leven en wat er in je lichaam gebeurt.

Zeker bij meer chronische pijn (pijn die langer dan drie maanden bestaat), is pijn geen betrouwbare indicator over de aanwezigheid van weefselschade. Pijn en weefselschade kunnen los van elkaar bestaan. Als er nog grotere belangen zijn dan bescherming, denk aan de topsporter die met een ernstige blessure toch de finish wil halen, wordt er veel minder pijn gevoeld tijdens de prestatie. De hersenen kunnen ook doorgaan met pijn produceren, lang nadat het lichaam hersteld is. De hersenen blijven dus gevaar detecteren.